اثربخشی رهبری و ارتباط آن با ثبات عاطفی در مدیران پرستاری بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان در سال ۱۳۸۶

زمینه و هدف: تغییرات گسترده ای که امروزه در مؤسسات مراقبت بهداشتی به وقوع پیوسته است ضرورت ترکیب مهارت های رهبری و مدیریت را به وجود آورده است. به علاوه، موفقیت در مراقبت از بیمار و جلب اعتبار بیمارستان تا حد زیادی به شایستگی و علاقه کارکنان پرستاری بستگی دارد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی رهبری و ارتباط آن با ثبات عاطفی در مدیران پرستاری می باشد. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود که در سال 1386 بر روی 128 نفر از مدیران پرستاری بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان با روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اصول رهبری اثربخش و پرسشنامه شخصیت کنتل (kentel) بود. در این پژوهش اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که 8/77% مدیران خدمات پرستاری، 7/66% سوپروایزران و 1/72% سرپرستاران مورد پژوهش اثربخشی رهبری قوی داشته اند. همچنین بین اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی در رده سوپروایزران همبستگی مستقیم و معنی دار وجود داشت (02/0 = pو 39/0r=-) اما در سایر رده ها بین اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی همبستگی معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد بین اثربخشی رهبری و ثبات عاطفی در رده سوپروایزران، ارتباط مستقیمی وجود دارد لذا توجه به ویژگی های شخصیتی در انتخاب این مدیران باید مورد توجه قرار گیرد.